กาแฟใส่นมผสมรัก

“เราไม่ได้เป็นฝ่ายรับสักหน่อย”

ซากิซากะ เรอง ทำงานที่บอยส์บาร์

เขาไม่คบกับใครเป็นตัวเป็นตน แต่มอบความรักให้กับ

‘ทุกคนที่บอกว่าชอบเขา’ โดยไม่เกี่ยงว่าเป็นชายหรือหญิง

เพราะการใช้ชีวิตแบบนี้ ทำให้วันหนึ่งเรองถูกเด็กสาวที่

มาหาบาร์บ่อยๆ กดดันและสาดน้ำใส่อย่างแรง

ทำให้ตัวเปียกเหมือนลูกหมาตกน้ำอยู่ในคาเฟ่

คนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยคือ โฮดากะ ชูสุเกะ เจ้าของคาเฟ่แห่งนั้น

ชูสุเกะ เป็นผู้ชายวัยผู้ใหญ่ที่มีบุคลิกอ่อนโยน

ตั้งแต่วันนั้นมาก็ดูแลเรองอย่างหวานฉ่ำมาตลอด

เรองที่รู้สึกเลี่ยนใจตอนแรก แต่พอได้เขาช่วยรับฟังเรื่องกลุ้มใจก็หายประหม่า

และได้สัมผัสกับเซ็กซ์ที่ตัวเอง ‘เป็นฝ่ายรับ’ ครั้งแรก

เรองได้รู้จักความตื่นตัวทั้งจิตใจและร่างกาย

จากเซ็กซ์แนวกึ่ง SM ที่ชูสุเกะมอบให้ แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็นึกภาพ

‘ตัวเองที่จะได้รับความรักจากใครสักคนตลอดไป’ ไม่ออก——